Minimalna i maksymalna wysokość terenu w gminach

Lokalizacja najwyżej i najniżej położonego punktu w gminie, wyznaczona automatycznie na podstawie numerycznego modelu terenu o rozdzielczości 10 m (pochodna NMT ISOK z zasobów GUGiK).

Uwaga! Wynikowe lokalizacje obejmują wszelkie formy terenu uwidocznione na NMT, niezależnie od ich genezy. Uwzględniają one również antropogenicznie przekształcone powierzchnie terenu, takie jak: hałdy kopalniane, dna kopalń, wykopy ziemne. Dlatego ukazane wyniki nie nadają się do oficjalnego zastosowania. W geografii fizycznej panuje zasada uznawania jedynie tych najwyżej i najniżej położonych punktów, które znajdują się na powierzchni o genezie naturalnej. Z tego względu oficjalnie jako najniżej położony punkt terenu wskazuje się żuławskie Raczki/Marzęcino, a nie dno kopalni w Bełchatowie (-110 m n.p.m.).

Z uwagi na niepełne pokrycie powierzchni Polski danymi NMT z projektu ISOK w powyższej analizie nie uwzględniono strefy o szerokości około 3 km wzdłuż granicy z Białorusią