Interaktywna mapa najwyższych wzniesień w regionach fizycznogeograficznych

Mapa prezentuje lokalizację najwyżej położonego punktu w danym regionie fizycznogeograficznym (Solon et al., 2018). Została ona wyznaczona automatycznie na podstawie numerycznego modelu terenu o rozdzielczości 10 m (pochodna NMT ISOK z zasobów GUGiK, Kron-86, 2012 – 2018 r). Po kliknięciu w dany szczyt wyświetlą się w okienku szczegółowe informacje (wysokość, nazwa mezoregionu w którym wybrany szczyt jest najwyższy).

Wynikowe lokalizacje punktów obejmują wszelkie formy terenu uwidocznione na NMT, niezależnie od ich genezy. Uwzględniają one również antropogenicznie przekształcone powierzchnie terenu, takie jak: hałdy kopalniane, nasypy ziemne, żwirownie. Warto pamiętać, że w geografii fizycznej panuje zasada uznawania jedynie tych najwyżej położonych punktów, które znajdują się na powierzchni o genezie naturalnej.

Najwyższe szczyty wystylizowano w dwóch odrębnych warstwach. Pierwsza przedstawia lokalizację najwyższych szczytów wraz ze skalą ich dominacji przestrzennej. Druga ukazuje rangę jednostki fizycznogeograficznej, w której dany szczyt jest najwyższy.

Dominacja przestrzenna wyraża odległość do najbliższego miejsca o większej względem niego wysokości. Innymi słowy, jest to zasięg strefy, w której dany szczyt dominuje swoją wysokością.

Parametr ten ułatwia rozstrzygnąć dylemat znany z psychologii: czy lepiej jest być milionerem w otoczeniu miliarderów, czy też średniakiem wśród biedoty. Takim niewiele znaczącym milionerem jest szczyt Rysy. Choć jest wysoki, to jego zasięg dominacji wynosi zaledwie 0,8 km, gdyż znalazł się w towarzystwie słowackiej Vysikiej i Gerlacha dominującym nad wszystkimi w promieniu ponad 500 km. Niedocenionym średniakiem jest natomiast Wierzyca, której zasięg dominacji przestrzennej jest największy w Polsce (346 km). Szczyty posiadające zasięg dominacji równy zero, to najwyższe punkty wklęsłych form terenu (doliny, kotliny) usytuowane zazwyczaj na stokach.